Hello!!

Tijd voor een update! Allereerst: superleuk dat mensen op mijn blog reageren. Dat doet serieus echt goed! Gewoon om te weten dat er nog aan je gedacht wordt en dat ik dit ook allemaal niet voor niets schrijf natuurlijk. Zijn nu een paar dagen verder. Mijn eerste week werken zit er zo goed als op (alleen nog zaterdagavond babysitten). Pfoe wel vermoeiend zo'n week. Dinsdag moest ik Tilly voor het eerst naar kinder (opvang) brengen. Ze moest van mij sokken aan in haar schoenen (niet zo gek want het is hier koud). Toen begon het. Ze wilde maar één bepaald paar sokken aan. Aan laten DIE nou juist in de was moeten. Van mij moest ze dus andere sokken kiezen. Overdosis whining and crying as a result. Mevrouw gooide zichzelf zelfs op de grond (zoals je op tv ziet). Haar meteen even heel duidelijk gemaakt dat zoiets geen effect heeft: that won't work with me, you've got 3 seconds to get up and but your socks on. 1...2...en hup ze stond op. Gelukkig haha! Daarna probeerde ze me nog onderweg te schoppen. Dat dacht ik dus van niet!! Duidelijk gezegd dat ik dat niet meer wilde hebben. Eenmaal bij kinder was haar ochtendhumeurtje weer voorbij en kreeg ik vrolijk een kus toen ik daar weg ging. Tillt is echt expert in de kunst van whining and crying. Om de haverklap begint het. Ouders zeggen dat ze 'heel gevoelig is' ikzelf denk dat het ook een stukje met verwend zijn te maken heeft. Al die ozzie kids zijn verwend. Ja nog ergens dan ons Nederlanders! Ze krijgen zo snel hun zin. Nu valt het bij mijn gezin nog enigszins mee maar wat ik van anderen hoor... Damn! Aan al dat gehuil en gezeur van Tilly moet ik wel wennen. Daar raak ik namelijk echt geïrriteerd van. Ohja dat van die sokken natuurlijk ook tegen Emily gezegd. Ze zei dat ze binnenkort misschien een afspraak zou maken met de dokter om te kijken of ze Tilly kunnen helpen want ze heeft dit vaker dus heeft ze hele gevoelige voeten. Ehhhh juist. Dat zou niet mijn eerste optie zijn maar whatever als zij denken dat er een dokter aan te pas moet komen :)

Vandaag was ik in de middag vrij en had ik afgesproken met Shelly uit Amerika. Zij woont in dezelfde buurt en was goed bevriend met Caitlin de vorige au pair van mijn gezin. Het was erg gezellig. Zij is hier al vanaf januari. Zij gaf aan dat zij en Caitlin vaak er op uit gingen omdat je anders gewoon gek wordt. Daar kan ik me wat bij voorstellen want ik was enorm blij om uit huis te zijn! Elke middag (behalve maandag) ben ik sowieso tot 3u vrij. Deze heb ik 2 dagen ingevuld met slapen en tv kijken. Nee daar word ik niet gelukkig van. Na mijn afspraak met Shelly heb ik dan ook mij runnersoutfit compleet gemaakt zodat ik kon gaan hardlopen. Een goede dagbesteding dacht ik zo! Lekker bij Target alles goedkoop bij elkaar geschraapt. Ook meteen een uur gaan hardlopen (oké fair enough met stukjes wandelen tussendoor). Het was werkelijk heeeerlijk! Ongeveer 15graden en de zon scheen. Ik voelde me meteen weer rustiger, relaxter en gelukkiger. Nu ik weer hier thuis zit bekruipt dat benauwde gevoel me meteen weer. Morgen de hele dag vrij dus ik ga er zeker op uit! Eerst hardlopen denk ik en daarna ergens een boekje in een café ofzo lezen? Geen idee als ik maar uit huis ben. Want dan weet ik weer waarom ik hier naartoe gekomen ben. Niet dat ik het au-pair leven nou zo verschrikkelijk vind hoor. Maar het vergt veel aanpassingsvermogen en omdat ik hier weinig vrijetijdsbesteding heb zonder dat daar een enorm prijskaartje aan hangt is het voor mij niet altijd even makkelijk. Gelukkig zijn Simon en Emily heel lief voor me dus voel ik me wel redelijk thuis hier!

Well that's it for today! Cheers!